ประกาศคณะกรรมการค่าจ้าง

เรื่อง อัตราค่าจ้างตามมาตรฐานฝีมือ (ฉบับที่ ๓)

-----------------------

ด้วยคณะกรรมการค่าจ้างได้มีการประชุมศึกษาและพิจารณาข้อเท็จจริงเกี่ยวกับอัตราค่าจ้างที่ลูกจ้างได้รับตามมาตรฐานฝีมือ และมีมติเห็นชอบเมื่อวันที่ ๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๕ ให้กำหนดอัตราค่าจ้างตามมาตรฐานฝีมือ รวม ๒๒ สาขาอาชีพ โดยใช้มาตรฐานฝีมือแรงงานแห่งชาติตามกฎหมายว่าด้วยการส่งเสริมการพัฒนาฝีมือแรงงานเป็นเกณฑ์วัดค่าทักษะฝีมือ ความรู้ ความสามารถ

อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๗๙ (๔) และมาตรา ๘๘ แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. ๒๕๔๑ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๕๕๑ คณะกรรมการค่าจ้างจึงออกประกาศไว้ ดังต่อไปนี้

ข้อ ๑ ให้ยกเลิกประกาศคณะกรรมการค่าจ้าง เรื่อง อัตราค่าจ้างตามมาตรฐานฝีมือ ลงวันที่ ๑๙ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๔ และประกาศคณะกรรมการค่าจ้าง เรื่อง อัตราค่าจ้างตามมาตรฐานฝีมือ (ฉบับที่ ๒) ลงวันที่ ๒๙ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๔

ข้อ ๒ ในประกาศนี้

“มาตรฐานฝีมือ” หมายความว่า มาตรฐานฝีมือแรงงานแห่งชาติ ตามกฎหมายว่าด้วยการส่งเสริมการพัฒนาฝีมือแรงงาน

ข้อ ๓ อัตราค่าจ้างตามมาตรฐานฝีมือในแต่ละสาขาอาชีพและในแต่ละระดับ ให้เป็นดังนี้

(๑) สาขาอาชีพช่างสีรถยนต์
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยหกสิบห้าบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยสามสิบบาท

(๒)  สาขาอาชีพช่างเคาะตัวถังรถยนต์
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยยี่สิบบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยห้าบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยเก้าสิบบาท

(๓)  สาขาอาชีพช่างซ่อมรถยนต์
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสามร้อยหกสิบบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยสี่สิบห้าบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยสามสิบบาท

(๔)  สาขาอาชีพผู้ประกอบอาหารไทย
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยบาท และ
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยสิบบาท

(๕)  สาขาอาชีพพนักงานนวดไทย
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยสี่สิบบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยแปดสิบบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละเจ็ดร้อยยี่สิบบาท

(๖)  สาขาอาชีพนักส่งเสริมสุขภาพแบบองค์รวมสปาตะวันตก (หัตถบำบัด)
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยเก้าสิบบาท และ
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละหกร้อยห้าสิบบาท

(๗)  สาขาอาชีพช่างซ่อมไมโครคอมพิวเตอร์
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละหกร้อยบาท

(๘)  สาขาอาชีพช่างไฟฟ้าภายในอาคาร
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละหกร้อยบาท

(๙)  สาขาอาชีพช่างไฟฟ้าอุตสาหกรรม
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละหกร้อยบาท

(๑๐) สาขาอาชีพช่างเครื่องปรับอากาศในบ้านและการพาณิชย์ขนาดเล็ก
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละหกร้อยบาท

(๑๑) สาขาอาชีพช่างอิเล็กทรอนิกส์ (โทรทัศน์)
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยบาท และ
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยบาท

(๑๒) สาขาอาชีพช่างเขียนแบบเครื่องกลด้วยคอมพิวเตอร์
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยหกสิบบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยสามสิบบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละหกร้อยเจ็ดสิบบาท

(๑๓) สาขาอาชีพช่างเชื่อมแม็ก
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละหกร้อยบาท

(๑๔) สาขาอาชีพช่างเชื่อมทิก
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยห้าสิบห้าบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละหกร้อยสิบห้าบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละเจ็ดร้อยเจ็ดสิบห้าบาท

(๑๕) สาขาอาชีพช่างไม้ก่อสร้าง
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสามร้อยแปดสิบห้าบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยเก้าสิบห้าบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละหกร้อยห้าบาท

(๑๖) สาขาอาชีพช่างก่ออิฐ
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสามร้อยสี่สิบห้าบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยหกสิบห้าบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยแปดสิบห้าบาท

(๑๗) สาขาอาชีพช่างฉาบปูน
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสามร้อยแปดสิบห้าบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยเก้าสิบห้าบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละหกร้อยห้าบาท

(๑๘) สาขาอาชีพช่างอะลูมิเนียมก่อสร้าง
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสามร้อยหกสิบห้าบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยเจ็ดสิบห้าบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยแปดสิบห้าบาท

(๑๙) สาขาอาชีพช่างเย็บ
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสามร้อยยี่สิบบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสามร้อยเจ็ดสิบบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยบาท

(๒๐) สาขาอาชีพช่างเครื่องประดับ (ประดับอัญมณี)
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละห้าร้อยห้าสิบบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละเจ็ดร้อยห้าสิบบาท

(๒๑) สาขาอาชีพช่างเครื่องเรือนไม้
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสามร้อยสามสิบห้าบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสามร้อยแปดสิบห้าบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยสามสิบห้าบาท

(๒๒) สาขาอาชีพช่างบุครุภัณฑ์
ระดับ ๑ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสามร้อยยี่สิบบาท
ระดับ ๒ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสามร้อยเจ็ดสิบบาท และ
ระดับ ๓ เป็นเงินไม่น้อยกว่าวันละสี่ร้อยยี่สิบบาท

ข้อ ๔ เพื่อประโยชน์ตามข้อ ๓ (๑) ถึง (๒๒) คำว่า “วัน” หมายถึง เวลาทำงานปกติของลูกจ้าง

ข้อ ๕ นายจ้างที่ให้ลูกจ้างทำงานในตำแหน่งงานหรือลักษณะงานที่ต้องใช้ทักษะฝีมือ ความรู้ ความสามารถตามมาตรฐานฝีมือในสาขาอาชีพและระดับใด ไม่ว่าจะครอบคลุมมาตรฐานฝีมือนั้นทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดก็ตาม ให้นายจ้างจ่ายค่าจ้างให้ลูกจ้างไม่น้อยกว่าอัตราค่าจ้างตามมาตรฐานฝีมือในสาขาอาชีพและระดับนั้น

ข้อ ๖ ภายใต้บังคับข้อ ๕ ลูกจ้างที่ผ่านการทดสอบมาตรฐานฝีมือในสาขาอาชีพและระดับใดไม่ว่าก่อนหรือหลังประกาศนี้มีผลใช้บังคับ หากประสงค์จะใช้สิทธิให้ยื่นหนังสือรับรองว่าเป็นผู้ผ่านการทดสอบมาตรฐานฝีมือในสาขาอาชีพและระดับนั้นแก่นายจ้างโดยเร็ว

เมื่อนายจ้างได้รับหนังสือรับรองตามวรรคหนึ่งแล้ว ให้จ่ายค่าจ้างตามอัตราในประกาศนี้ ให้แก่ลูกจ้างนับแต่วันที่ได้รับหนังสือรับรองเป็นต้นไป

ข้อ ๗ ประกาศคณะกรรมการค่าจ้างฉบับนี้ ให้มีผลใช้บังคับตั้งแต่วันที่ ๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๕ เป็นต้นไป

                                                                                              ประกาศ ณ วันที่ ๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๕

                                                                                                            สมเกียรติ ฉายะศรีวงศ์

                                                                                                             ปลัดกระทรวงแรงงาน

                                                                                                           ประธานกรรมการค่าจ้าง

เล่ม ๑๒๙ ตอนพิเศษ ๕๙ ง ราชกิจจานุเบกษา ๒๙ มีนาคม ๒๕๕๕